Söknuður

Um hveldið við firðina forðum
oft við hlupum um fellið
í sjóinn við oft þó fórum
og fannst okkur talsvert brellið

Við sólarlag á sólina horfðum
er við sæginn þá brúnina sleikti
hvarf í fjaskanum farin
þar til að morgunum aftur hún kveikti.

Marga vini hef ég horft á eftir
Hverfa í þokuna burtu
en sál þeirra og gleði situr eftir
í grasi og fjöllum og hverfur ei í burtu